Je hebt gelijk Joost. Meestal is hoop genereren nuttig. Maar er zijn specifieke doelen die soms niet haalbaar zijn. Een voorbeeld daarvan is als een coachee last heeft van chronische pijn. Het zou dan oneerlijk zijn om hoop te genereren dat de pijn volledig verdwijnt. De pijn is immers chronisch. Je kunt in de regel dan hooguit werken aan de pijnbeleving.
In plaats van hoop te genereren, werk je dan meestal met ‘creatieve hopeloosheid’. Dit begrip komt uit acceptance en commitment therapie en het komt nog aan de orde in je opleiding. Daarnaast kun je nog steeds in algemene zin hoop genereren. Iemand die last heeft van chronische pijn, kan nog steeds heel hoopvol zijn over alle andere aspecten van zijn leven. En hoewel de pijn daarmee niet verdwijnt, biedt het vaak wel een tegenwicht.
In mijn ervaring kun je niet altijd over alles hoopvol zijn, maar er is wel altijd iets om hoopvol over te zijn.